:                                                                                                   

تأمین غذای موردنیاز هر جامعه‌ای از مهم‌ترین پیش‌نیازها جهت نیل به توسعه بیشتر است. در سال 2010، جمعیت جهان به حدود 7 میلیارد نفر رسید که در میان مناطق مختلف، قاره آسیا بیشترین سهم را در این افزایش جمعیت دارا می‌باشد (جدول 1-1). با رشد فعلی جمعیت در جهان پیش بینی می‌شود که جمعیت جهان در سال  2025 به 8.5 و در سال 2050 میلادی به مرز 10 میلیارد نفر برسد. تقریباً تمامی رشد جمعیت در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین رخ خواهد داد که ایران نیز بخشی از آن است. افزایش جمعیت به معنی تخلیه شدید منابع طبیعی و نهایتاً گسترش فقر و گرسنگی در  دنیا است. این رشد روزافزون جمعیت، تأمین نیاز غذایی بشر را بیش از پیش با مشکل مواجه خواهد ساخت و تأمین غذای بشر از ضروری‌ترین مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد در غیر این صورت  فقر غذایی و بحران دست‌یابی به غذا، بشر را با مشکلی بزرگ مواجه خواهد ساخت.  پروتئین در بین مواد مغذی مورد نیاز انسان از لحاظ تأمین سلامتی از الویت خاصی برخوردار است. پروتئین از مواد غذایی اساسی مورد نیاز بدن است، سازمان خوار و بار جهانی، حداقل پروتئین حیوانی مورد نیاز جهت تأمین سلامت انسان‌ها را 30 گرم در روز اعلام کرده است که باید از منابع حیوانی مختلف تأمین گردد. در ایران این رقم حدود 20 گرم است و بنابراین پروتئین سرانه دریافتی در کشور 30 درصد پایین‌تر از رقم توصیه شده است. با توجه به رشد جمعیت در کشور که آمارها بیانگر آن است که جمعیت کشور ما هر 30 سال دو برابر می‌گردد، تأمین غذای مورد نیاز چنین جمعیتی و رفع نیازهای پروتئینی 

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

  آنها، لازمه بهبود شیوه‌های مدیریتی بخش‌های تولیدی به ویژه مدیریت تغذیه در بخش مرغداری  است.  پرورش طیور گوشتی به دلیل کوتاه بودن چرخه تولید، راندمان بالای مصرف غذا و تولید توده زنده زیاد در هر واحد تولیدی دارای اهمیت زیادی است. به علت محدودیت مراتع و پوشش گیاهی در کشور، تأمین پروتئین کافی با افزایش تولید گوشت قرمز عملاًٌ مشکل و حتی غیر ممکن است. از سوی دیگر بیماری‌های مختلف ناشی از مصرف گوشت قرمز و اثرات مفید تغذیه با گوشت سفید مانند گوشت مرغ موجب توجه خاصی به بخش مرغداری شده است. از سال 2002 تا 2008، تولید گوشت طیور در ایران در میان تولیدات بخش دامداری و مرغداری،  بیشترین رشد را داشته است (جدول 1-2). صنعت مرغداری گوشتی یکی از مجموعه های عمده بخش کشاورزی ایران محسوب می گردد. این صنعت با تولید بیش از یک میلیون تن گوشت مرغ نقش مهمی در تامین پروتئین مورد نیاز کشور به عهده دارد.  به علاوه، گوشت مرغ یکی از اقلام مهم در سبد خانوارها محسوب می شود، بطوری که با مصرف سرانه سالانه 87 کیلوگرم، رتبه اول را در میان گروه گوشت‌ها به خود اختصاص داده است. همچنین از لحاظ سهم هزینه‌ای 27 درصد از هزینه‌های گروه  گوشت های سبد خانوارها را تشکیل می دهد(کمال­زاده و همکاران، 2009).

• مقایسه چهار نوع پریمکس ویتامینه و معدنی بر عملکرد جوجه های نر گوشتی.

• تعیین مناسب ترین پریمکس ویتامینه و معدنی در تغذیه جوجه های نر گوشتی.