در راهبرد انتخاب درون نژادی، یکی از روش‌ها استفاده از هسته‌های اصلاح نژادی است (جیمز[1]، 1977). پیشرفت ژنتیکی در گلّه‌­های اصلاح نژادی دارای هسته، یک شروع مناسب برای برنامه­‌های اصلاح نژادی است. بدلیل دقّت در اندازه‌گیری‌های صفات اقتصادی و مدیریت جفت گیری‌­ها، مسئله همخونی نیز راحت­تر کنترل می‌شود.

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

طرح اصلاح نژادی هسته مبتنی بر ایجاد پیشرفت ژنتیکی در بخشی از جمعیّت یک توده نژادی بنام هسته و انتقال آن به سایر افراد یک جمعیّت است که در قالب گله‌­های متعدّد بنام پایه بسر می‌برند. روش اصلاح نژادی هسته‌ای دارای مزایای زیر است ( مولر و جیمز[2]، 1984):

1- کاهش هزینه­‌های رکورد گیری در سطح ملّی و استانی.

• تمرکز بر روی یک واحد کوچکتری بنام هسته تا برتری ژنتیکی ایجاد شده در آن، بتدریج به کل جمعیّت همان توده نژادی منتقل گردد.

• کنترل پرورش و ثبت عملکرد و همچنین سرعت بخشیدن تجدید نسل در حیوانات.

• اندازه­گیری صفاتی که در مزرعه امکان آن وجود ندارد.

با وجود فراوانی تعداد و تنوّع توده‌های نژادی گوسفند در کشورهای در حال توسعه و نگهداری آنها در دامداری‌های روستایی، اطّلاعات اندکی در زمینه برنامه‌های بهبود ژنتیکی این حیوانات در دست می‌باشد (كاسگی و اوكیو[3]، 2007). یکی از روش‌های عمده برای پیشرفت ژنتیکی پایدار در نشخوارکنندگان کوچک مثل گوسفند و بز، انتخاب درون نژادی است. هسته اصلاح نژادی می‌تواند بصورت باز یا بسته تعریف گردد. در یک هسته نژادی بسته هیچ جریان ژنی بین لایه پایه و لایه هسته وجود ندارد و تمام عملیّات ثبت رکورد، محدود به همان جمعیّت است.

ایران با دارا بودن بیش از 50 میلیون رأس گوسفند در قالب توده‌های نژادی مختلف، رتبه چهارم دنیا را دارد (مرکز اصلاح نژاد کشور). در طی سه دهه گذشته 10 ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند در سطح کشور احداث شده است. از اهداف اصلی این ایستگاه‌ها، شناسایی ظرفیّت تولیدی، حفظ نژاد، بهبود عملکرد صفات تولیدی و انتقال پیشرفت ژنتیکی به گلّه‌های مردمی است (عباسی و همکاران، 1386، وطن خواه و همکاران، 1383).

• فقدان تعریف برای اهداف اصلاحی[4]

• عدم وجود معیار انتخاب[5]

• عدم استفاده از مدل‌های حیوانی در پیش بینی از ارزش‌های اصلاحی[6] و ارزیابی حیوانات

• فقدان ثبت شجره[7]

• عدم دقّت در رکوردگیری صفات تولیدی