اعضای خانواده پارا میكسو ویریده ویروس های غشا دار و حاوی RNA هستند كه دارای ژنوم های تك رشته ای قطعه قطعه نشده با پولاریته منفی می باشند .كپسید این ویروس ها در سیتوپلاسم و غشای آنها در سطح سلول های آلوده تشكیل می شود . با استفاده از میكروسكوپ الكترونی با روش تباین منفی ذرات ویروسی ، چند شكلی به نظر می رسند كه اگر كروی باشند قطر معمول آنها 100 تا 500 نانومتر و اگر رشته ای باشند ، عرض آنها حدود 100 نانومتر خواهد بود(, 2008).

ویروس ها برجستگی مشخصی دارند كه سطح آنها را پوشانده و به داخل غشای ویروسی رفته است . این برجستگی های سطحی از نظر اندازه به دو دسته تقسیم می شوند.

الف- برجستگی های بلند 8 نانومتر كه حاوی گلیكوپروتئین منفرد HN هستند كه فعالیتهای هماگلوتیناسیون و نور آمینیداز مربوط به آن است.

ب- برجستگی های كوچكتر كه توسط گلیكوپروتئین F تشكیل شدند و توانایی غشای ویروس برای ممزوج شدن با غشاهای سلول ، مربوط به آن است. در نتیجه این خاصیت، مواد ژنتیكی  ویروس به داخل سلول میزبان وارد شده ، موجب اتصال سلول های آلوده به یكدیگر می گردد. در نتیجه ما اثر سیتوپاتیك مشخص ویروس یعنی تشكیل سن سشیال را خواهیم دید.

بیماری نیوكاسل از نظر شیوع ، شدت و تیپ در دنیا بسیار متفاوت است ؛این شیوع اغلب سبب مشكلاتی در تشخیص بیماری نیوكاسل می 

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

  شود بخصوص زمانی كه در یك كشور یا منطقه معرفی شود وایجاد مشكل در نامگذاری می كند .زمانی نیوكاسل پیچیده تر می شود ، كه سویه های مختلف این ویروس باعث شیوع این بیماری با شدت های بسیار متنوع می شود. تقسیم بندی پاتو تیپ های نیوكاسل عمدتا بر اساس علائم بالینی است(, 1985).

• فرم Doyle : یك فرم حاد و یك عفونت كشنده در تمام سنین است .زخم های هموراژیك دستگاه گوارش حضور مستمر دارند و این فرم بیماری با نام نیوكاسل ولووژنیك احشاء دوست نام گذاری شد(vicserotropic velogenic).

• فرم Beach : یك فرم حاد است كه اغلب در تمام سنین كشنده است كه علائم عصبی مشخصی ایجاد می كند و به نام نیوكاسل ولوژنیك نروتروپیك می باشد(NVND).

• فرم روده ای بدون علائم : عمدتا یك عفونت روده ای است كه مسبب آن ویروس لنتوژنیك است كه بیماری مشخصی ایجاد نمی كند .تعدادی از واكسن های تجاری زنده از این پاتوتیپ هستند.

ویروس بیماری نیوكاسل برای اولین بار در سال 1926 جدا شد و به مدت 30 سال تنها پارامیكسو ویروس شناخته شده پرندگان محسوب می شد.اما از اوایل دهه 1970 تا كنون، تعداد زیادی از گونه های پارامیكسو ویروس های پرندگان كه از نظر سرم شناسی از NDV مجزا هستند، جدا شده اند.تا كنون از آزمایشهای HI،IDD،SN،NI و سایر آزمایشهای سرم شناسی و خصوصیات ساختمانی برای نشان دادن 9 گروه مجزای پارا میكسو ویروس های پرندگان استفاده شده است.

• سروتیپ

• گونه یا نوع پرنده ای كه ویروس از آن جدا شده است

• موقعیت جغرافیایی محل جدا شدن ویروس

• شماره یا نام مراجعه