به منظور بررسی اثر شکاف و نانو ذرات نقره بر عمر گلجایی و خصوصیات گیفی گل بریده آلسترومریا (Alstroemeria hybrida) آزمایش فاکتوریل 2 عاملی بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور شکاف انتهای ساقه در 2 سطح (شکاف 5 سانتی متری و بدون شکاف) و نانو ذرات نقره در 5 سطح (0، 5، 10، 20، و 30 میلی گرم در لیتر) با 10 تیمار، 3 تکرار، 30 پلات و 150 شاخه گل انجام شد. در این مطالعه صفاتی از قبیل عمر گلجایی، جذب آب، کاهش وزن تر، ماده خشک، نسبت باز شدن گل­ها، افزایش درجه بریکس، جمعیت باکتری ساقه و محلول گلجا، کلروفیل a، b و کل، کاروتنوئید گلبرگ، نشت یونی، اتیلن و همچنین مقدار مالون دی آلدئید (MDA)، آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و پراکسیداز (POD) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اکثر تیمارهای مورد بررسی در سطح 1 درصد آماری معنی دار شده بجز صفات افزایش درجه بریکس، کاهش وزن تر، جذب آب، نشت یونی و باکتری محلول گلجا که در سطح 5 درصد معنی دار شده است. همه 

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

  تیمارهای مورد بررسی نسبت به شاهد موجب بهبود عمر گلجایی شدند و بیشتر عمر گلجایی مربوط به تیمار شکاف 5 سانتی متری همراه با 20 میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره با 88/13 روز نسبت به شاهد (05/7 روز) ماندگاری این گل بریده را افزایش داد. همچنین این تیمار در کلیه صفات بهترین عملکرد را نسبت به کلیه تیمارها داشته است.

• گیاهشناسی

جنس آلسترومریا یکی از زیباترین جنس­های این تیره است که بیش از 60 گونه و 190 رقم است. گیاهی است علفی، چند ساله، ریزوم دار که ریزوم­ها به صورت سیمپودیال رشد می­کنند و از هر ریزوم اصلی 5 تا 7 ریزوم به وجود می­آید. ریشه ها افشان و بخش هوایی هم از ریزوم منشأ می­گیرند. ریشه­ها افشان بعد از توسعه گیاه، به ریشه های گوشتی (ذخیره ای) تبدیل می­شود که سفید، متراکم و کرکدارند. ساقه­ها همیشه فاقد انشعاب هستند. برگ کامل، کشیده، بدون کرک و در انتها نوک تیزند و معمولا رنگ سبز تیره تا سبز خاکستری دارند. گل آذین معمولا گرزن  است و به صورت سیمپودیال توسعه می­یابد. هر گل آذین شامل 3 تا 10 گل است. در ساختمان گل دو ردیف سه تایی گلبرگ دیده می­شود. شش گلبرگ دارد که 3 گلبرگ داخلی از  نظر شکل و رنگ با سه گلبرگ خارجی متفاوت هستند و دارای علائمی به صورت نقطه­ای، خطی و حلقوی می­باشد که رنگ آنها متمایز رنگ گلبرگ­هاست. میوه کپسول، خشک شکوفاست (ناصری و ابراهیمی گروی، 1377؛ کیم، 2005؛ رید، 2002). در روزهای بلند اواخر بهار به گل می­رود و تا پاییز ادامه دارد ( دول و ویلکینس، 1999).