بررسی تأثیر آموزش مهارتهای ارتباطی بر سازگاری اجتماعی دختران دبیرستانی |
نوجوانی به دورهای از رشد اطلاق میشود كه بین كودكی و بزرگسالی قرار دارد، به همین دلیل نوجوانی یك دوره انتقال است. این دوره همراه با تغییرات عمده جسمانی، شناختی، اخلاقی و اجتماعی است كه غالباً از حدود12-11سالگی شروع میشود، و در بسیاری از كشورهای صنعتی جهان در سن 20 سالگی خاتمه مییابد (احدی و جمهری ،1380).
بیشترین نوجوانان ناسازگار و مساله دار، وابسته به خانوادههای آسیب دیده هستند و فرزندانی كه مربوط به خانواده های پر كشمكش می
خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir
باشند به سبب عدم برخورداری از آرامش روانی و عدم تمركز و آشفتگی بیشتر در معرض رفتارهای ناسازگارانه قرار دارند (بارلو[2]،1992 به نقل از زارع مقدم ،1385).
سازگاری رفتار مفید و موثر آدمی در تطبیق با محیط فیزیكی و روانی است به گونهای که تنها با تغییرات محیطی همرنگی نكرده و به پیروی ناهشیار از آن كفایت نكند و خود نیز بتواند بر محیط تاثیر گذاشته و آن را به گونهای مناسب تغییر دهد (بارلو،1992 به نقل از زارع مقدم ،1385).
طبق تحقیقات متعدد، حدود85% والدین به نوعی نوجوانان خود را ناسازگار میدانند. چنین برداشتی از نوجوانان باعث رفتار خاصی در والدین میشود. آنچه مهم است فهم این ناسازگاری و دلایل آن است كه به والدین كمك میكند تا رابطه بهتری با نوجوانان خود برقرار كنند. نوجوانان هم به سهم خود رفتار والدین را قبول ندارند و آنان را از نظر نوع رفتار تایید نمیكنند. هیچ یك از فرزندان در طبقات مختلف اجتماعی به طور كامل رفتار والدین خود را تأیید نمیكنند و اصولاً درجة قبول رفتار والدین و فرزندان كم است. در این وضعیت ناهمگون كه والدین، نوجوانان را ناسازگار می پندارند و نوجوانان هم رفتار والدین را قبول ندارند، امكان وقوع بسیاری از حوادث ناگوار برای نوجوانان وجود دارد(احدی،1383 ).
در مجموع میتوان گفت برخی از نوجوانان براساس تغییرات بلوغ و بحران هویت، رفتاری ناسازگارانه دارند. دوران بلوغ به دلیل تغییرات وسیع از نظر ابعاد جسمانی، روانی و اجتماعی دشوارترین مرحله از نظر سازگاری است(بومیستر[3] و تایس[4]، 2001؛ بومیستر و لری[5]، 2004؛ گاردنر[6]، پیکت[7] و بریور[8]، 2003؛ لیری[9] و دونز[10]، 2005؛ به نقل از خوبانی،زاده محمدی و جراره،1392)..
از طرف دیگر در دوران کودکی و نوجوانی به دلیل اینکه ارتباط با همسالان افزایش و وابستگی به والدین کاهش مییابد، سازگاری اجتماعی از اهمیت ویژهای برخوردار است (آلیسون[11]، 2004).
اجتماعی شدن فرایندی است که در آن هنجارها، مهارتها، انگیزهها، نگرشها و رفتارهای فرد شکل میگیرد تا ایفای نقش کنونی یا آتی او در جامعه مناسب و مطلوب شناخته شود. در این فرایند، اکتساب و به کارگیری مهارتهای ارتباطی و چگونگی برقراری ارتباط و تعامل با دیگران، یکی از مؤلفههای اصلی رشد اجتماعی بخصوص در بین کودکان و نوجوانان محسوب میشود. بنا به تعریف، مهارتهای ارتباطی به رفتارهای آموخته شده و مقبول جامعه اطلاق میشود، رفتارهایی که شخص میتواند با دیگران به نحوی ارتباط برقرار کند که به بروز پاسخهای مثبت و پرهیز از پاسخهای منفی بینجامد (کارتلج و میلبرن[12]، 1390)
[1] Halyng & Ravns
[2] Barlow
[3] Bvmystr
[4] Tays
[5] Larry
[6] Gardner
[7] Pickett
[8] Bryvr
[9] Leary
[10] Dvnz
فرم در حال بارگذاری ...
[جمعه 1400-05-15] [ 03:06:00 ب.ظ ]
|