استان مازندران با 38% تولید مرکبات رتبه اول کشوری را دارا­­­ ست. عمده انواع مرکبات تولیدی شامل نارنگی های انشو و پیج، پرتقال های تامسون و خونی مورو و ارقام محلی است. پرتقال های تامسون و خونی رایج ترین ارقامی هستند که در بخش اعظم تولیدی به مدت چند ماه ذخیره سازی می شوند و فقط بخشی از این تولید پس از برداشت بطور مستقیم وارد بازار مصرف می شود. بنابراین جهت تامین میوه مورد استفاده در اوایل نوروز و همچنین قیمت مناسب به دلیل تقاضای بازار، اکثر تولید کنندگان خرد و کلان ترجیح میدهند این میوه نسبتاً حساس را چندین ماه انبار نمایند. بنابراین وجود مکان مناسب جهت ذخیره حجم بالای میوه تولیدی و داشتن برنامه، لازم و ضروری است. بر اساس مطالعات انجام شده میوه های پرتقال تولیدی در شمال کشور به شرایط نگهداری در دمای متوسط 5 تا  ºC 7و رطوبت 85% و نارنگی ها متوسط ºC 4 و رطوبت 85% همراه با تهویه نیاز دارند. این شرایط تنها از طریق سرد خانه ها با مصرف انرژی بالا مقدور است. از سالیان دور باغداران و تولید کنندگان مرکبات از روش های متنوعی جهت نگهداری میوه مرکبات استفاده می نمودند. بارزترین نمونه آنها ایجاد انبارهای ساده سنتی با استفاده از ساقه های برنج، انبارهای ساخته شده از مصالح چوب و گل و به تدریج انبارهای ساخته شده از مصالح جدید چون آجر، سیمان و بلوک بوده است. آنچه میزان ضایعات را در این انبارها افزایش داده است نوع سازه به تنهایی نیست بلکه عدم رعایت مسائل استاندارد برای یک انبار چون میزان تهویه و گردش هوا، تامین رطوبت و دمای پایین نیز در این زمینه نقش دارد. قارچ

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

 بیماری زای Penicillium digitatum عامل بیماری کپک سبز از بیماری های مهم پس از برداشت در انواع مختلف مرکبات است. این قارچ یک پاتوژن گیاهی است که به طور عادی باعث بیماری های قارچی پس از برداشت در مرکبات می شود. کپک سبز مخرب ترین پاتوژن خانواده ی مرکبات است و مسئول 90% خسارت محصولات در طول کنترل پس از برداشت است. بطور معمول برای کنترل این بیماری باید میوه ها با دقت برداشت و حمل شده و کلیه‌ی تجهیزات به طور روزانه توسط کلرین ضدعفونی شوند. ممکن است میوه‌ها در اتاق بسته بندی توسط محلول سدیم ارتوفنیل فنات، تیابندازول یا ایمازالیل همراه با واکس شستشو داده شوند. کاربرد مستقیم مواد شیمیایی روی میوه‌هایی که بلافاصله و یا پس از انبارداری و حمل و نقل به مصرف انسان می‌رسند، علاوه بر عوارض نامطلوب زیست محیطی مشکلات فراوانی برای سلامتی انسان ایجاد می‌کنند. در سالهای اخیر تحقیقات بسیاری با هدف یافتن روشهای امن و موثر برای کنترل بیماریهای پس از برداشت میوه‌ها انجام شده است (قزوینی و فتاحی مقدم، 1385). از جمله این ترکیبات می توان اسانس ها و عصاره های گیاهی را نام برد. اسانس های گیاهی، متابولیت های ثانویه گیاهی اند که دارای ترکیبات آروماتیک هستند (کیم و همکاران، 2003). اسانس های استخراج شده از برخی گیاهان دارای خاصیت تدخینی مناسب بوده و می توانند جایگزین بالقوه ای برای سموم شیمیایی باشند. قسمت عمده اسانس های گیاهی را ترپنوئید ها به خصوص مونوترپن ها و سسکوئی ترپن ها تشکیل می دهند ( شایا و همکاران، 1997 ; کیتا و همکاران، 2001). اسانس ها معمولا به وسیله تقطیر با بخارآب از گیاهان معطر به