امروزه جراحی قلب باز به یک عمل کاملاً رایج در سراسر جهان تبدیل‌شده است. در سال 1985 میلادی کمتر از 300000 عمل جراحی قلب باز تکمیل‌شده است. در سال 2007 میلادی انجمن قلب آمریکا تعداد جراحی قلب باز را حدود 68414700 مورد برآورد کرده است. انجمن قلب آمریکا از تاریخ یک فوریه تا 30 دسامبر سال 2011 میلادی تعداد افراد بزرگ‌سال آمریکایی که به یک یا چند بیماری قلبی دچار هستند را حدود 821470000 نفر برآورد کرده است که در مدت 20 سال به‌طور چشم‌گیری افزایش‌یافته است. تقریباً 3.9 میلیون دفعات این جراحی‌ها برای مردان و 2.9 میلیون آن برای زنان انجام‌شده است. هزینه مستقیم و غیرمستقیم این بیماری بیش از 286.6 بیلیون دلار محاسبه‌شده است[1].

1‌.1‌    تثبیت جناغ سینه

تقریباً در 98% مواقع این روش موفق است، اما در 2% باقی‌مانده عوارض بعد از عمل رخ می­دهد[2]. معمولاً این به علت تراکم و یکپارچگی 

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

  کم‌استخوان ناشی از پوکی استخوان به‌خصوص در افراد مسن می‌باشد. این پوکی استخوان باعث می‌شود که استخوان جناغ در نقاط تثبیت شل شود و لقی پیدا کند. یکی از عوارض مرتبط با این بیماری مدیاستنیت[4] یا عفونت استخوان جناغ است که میزان مرگ‌ومیری بالای 15% دارد[3]، که این وضعیت به‌صورت مستقیم به پوکی استخوان مرتبط است. ایجاد یک سیستم بهینه سفت، محکم و مناسب برای بهبود استخوان جناغ که دارای پوکی استخوان است لازم و ضروری می­باشد.

جدایی دونیمه جناغ همراه با بخیه­هایشان و پارگی یا باز شدن زخم یکی دیگر از عوارض بعد جراحی قفسه سینه می­باشد. مطالعات نشان داده‌اند که زخم جناغ در 8% تمام این جراحی‌ها بازشده که به علت محدودیت در نحوه تثبیتشان بوده است. میزان مرگ‌ومیر برای این بیماری با دلایل ناشی از پارگی زخم 10 تا 40 درصد می­باشد که عمدتاً به علت عفونت دچار شده، التهاب بافت اطراف قسمت برش داده‌شده یا مدیاستنیت و تورم و عفونت در ناحیه استرنوم بوده است. موارد باز شدن و عفونت در افراد بالای 75 سال به علت چاقی یا پوکی استخوان افزایش می­یابد[4]. درنتیجه روش‌های مؤثر تثبیت برای بهبود فرایند سلامتی جناغ و کاهش ریسک‌های بیماری لازم و ضروری می­باشد.

پیشرفت صنایع مختلف و نیازهای جدید و روزافزون بشر سبب ایجاد طراحی­های جدید و بهبود سیستم‌های مختلف برای بستن و تثبیت جناغ سینه شده است. عواملی همچون هزینه بالا، نداشتن سرعت مناسب برای اجرا و عدم توانایی در تسریع بهبود بیماران باعث نوآوری و پیشرفت این سیستم‌ها شده است.

اغلب جراحان برای انجام عمل جراحی جناغ (استرنوتومی) استفاده از تکنیک تثبیت به‌وسیله سیم را ترجیح می‌دهند. بااین‌حال روش‌های جدید برای بستن استرنوم به‌طور فزاینده در حال محبوب شدن است. تثبیت به‌وسیله سیم (شكل ‏1‌.‌‌1 الف) با ایجاد حلقه‌های سیم به دور جناغ و پیچاندن انتهایشان برای امنیت، دونیمه جناغ را به هم می­چسباند. اگرچه تثبیت باسیم، ساده و مقرون‌به‌صرفه است اما ازلحاظ استحکام و پایداری مکانیکی ضعیف است و باعث پارگی زخم، مدیاستنیت و عدم جوش خوردن جناغ می­شود[5].

[1]  Sternal Fixation