:

بدون تردید سازندگی درونی انسان و اصلاح و تهذیب نفس او در سعادت فردی، اجتماعی، دنیوی و اخروی او نقش بسزایی دارد. به طوری که اگر انسان تمامی علوم را تحصیل کند و کلیه ی نیروهای طبیعت را به تسخیر خویش در آورد، اما از تسخیر درون و تسلط نفس خود ناتوان باشد، از رسیدن به سعادت و نیل به کمال، باز خواهد ماند. تربیت روحی و اخلاقی انسان و در یک کلام « برنامه ی انسان سازی »، برای هر جامعه ای امری به تمامیت جدّی و حیاتی است. بر این اساس هوش اخلاقی در برگیرنده ی نوعی سازگاری و رفتار حل مسئله است که بالاترین سطوح رشد را در حیطه های مختلف شناختی، معنوی و هیجانی شامل می شود. این هوش به فرد دید کلی در مورد زندگی و همه تجارب و رویداد ها می دهد. و او را قادر می سازد به چارچوب بندی و تفسیر مجدد تجارب خود پرداخته، شناخت و معرفت خویش را عمق بخشد(مظاهری،1388).

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

امروزه پیشرفت جامعه درگرو استفاده بهینه از نیروی انسانی جامعه است. افراد از لحاظ توانایی ها و استعداد و علایق با یکدیگر متفاوت هستند بنابراین انتظارات متفاوتی دارند حصول هدف های سازمانی به نحو مطلوب مستلزم تهیه و اجرای برنامه ها و خط مشی های هدایت و کنترل منابع انسانی می باشد. به عبارتی دیگر، مزیت دیگری که سازمان­ها برای پیشی گرفتن از یکدیگر دارند تنها در بکارگیری فن آوری جدید نیست بلکه بالا بردن اعتماد به نفس و میزان تعهد و وابستگی کارکنان به اهداف سازمانی نهفته است. اکنون موقعیت به صورتی درآمده که داشتن کارکنان پر انرژی و خلاق با سرمایه تعهد، مهم ترین منابع سازمانی در نظر گرفته می شوند. از این نظر یكی از موضوعات مهم در رفتار و روابط انسانی تعهد است، تأثیرمثبت تعهد سازمانی بر عملكرد سازمانها در بسیاری از تحقیقات مورد تأیید قرارگرفته است(آلن و می یر،1991). تعهد، نوعی نگرش واحساس درونی فرد نسبت به سازمان، شغل یا گروه است كه در قضاوت ها، عملكرد و وفاداری فرد نسبت به سازمان، تأثیرگذار می باشد(نادی و مشفقی، 1388).

[1] – Moral intelligence