:

آترواسکلروز علت عمده مرگ در جهان پیشرفته است و پیش بینی می‌شود تا 25 سال آینده، به علت عمده مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه نیز تبدیل گردد. در ایالات متحده آمریکا، آترواسکلروز مسئول بیش از یک دوم موارد مرگ بوده و سالانه هزینه‌ای معادل 100 بیلیون دلار به درمان این گونه بیماران اختصاص می‌یابد                                   (Boudi et al., 2006) . همچنین بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت در سال 2005 در دو جنس حدود 17 میلیون نفر به علــت بیماریهای قلبی-عروقی فوت کرده‌اند، که 30 درصد کل مرگ ها را به خود اختصاص داده است. در ایران نیز 38 درصــد موارد مرگ ناشی از بیماری های قلبی– عروقی است و اولین علت مرگ و میر کشور به شمار می‌رود (Tarahi, 2007). مطالعات اپیدمیولوژیک، عوامل خطرزای این دسته از بیماری‌ها را هیپرلیپیدمی، فشار خون بالا، مصرف سیگار، دیابت، سن، جنس و فعالیت‌های فیزیکی گزارش نموده‌اند (Ridkey, 1999). نیز اعلام شده است که اختلال در لیپوپروتئین‌های پلاسما و متابولیسم چربی‌ها، بیش از سایر عوامل در بروز آترواسکلروز                                      نقش دارد(Longo & Harrison,2012). از بین لیپیدهای سرم نیزLDL کلسترول بیشترین ارتباط را با استقرارآترواسکلروز دارد (Denke & Grundy, 1999). لذا کنترل و درمان هیپرلیپیدمی، امری لازم و اساسی به نظر می‌رسد. در کنار درمان دارویی، طب مکمل و گیاه درمانی نیز مداخله توجه  متخصصان قرار گرفته است.

1-2 بیان مساله و اهمیت پژوهش :

نقش گیاهان مختلف در کاهش چربیهای خون و در نتیجه کاهش بیماریهای قلبی-عروقی شناخته شده است. در این زمینه می‌توان به شنبلیله، شوید و برگ درخت گردو اشاره نمود                                                                     (Jolodar & Nazifi, 1998). که بعلت سرشار بودن از اسیدهای چرب غیر اشباع سبب کاهش کلسترول سرم می شود(Zambón et al., 2000). مطالعات متعددی روی تاثیر گیاهان مختلف بر

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

 روی چربی خون صورت گرفته است بسیاری از مطالعات کاهش میزان کلسترول و LDLc را در نتیجه مصرف شنبلیله،پودر سیر،چای سیاه،چای سبز،سویا و زنجبیل تایید نموده اند  (Hassani et al,2010).

شنبلیله یا شنبلید با نام علمی   Trigonella foenum-graceum  گیاهی نهاندانه از دو لپه ای های جدا گلبرگ است که جز راسته گل سرخ، تیره نخود، تیره فرعی پروانه داران و جنسTrifoliaاز گروه Trigonella  است .شنبلیله گیاه علفی یک ساله که ارتفاع آن تا 50 سانتی متر می رسد(Dini, 2006). طبق نظر برخی کارشناسان و محققین این گیاه در ابتدا بومی ایران بوده و سپس به مناطق دیگر منتقل شده است. منشا این گیاه نواحی آفریقای شما لی و سواحل مدیترانه بوده همچنین شنبلیله بطور گسترده در هند ،چین ، آفریقا ، الجزیره ، عربستان سعودی ،پاکستان ،مصر،                     ترکیه ،اوکراین اسپانیا و ایتالیا کاشته می شود .  نكته جالب توجه در مداخله شنبلیله طیف وسیع اثرات درمانی                                                     ذکر شده آن می‌باشد (Zargari, 1368) .

شنبلیله از دیر باز در طب سنتی در درمان کورک ، دیابت و سل مورد مصر ف بوده است. سایر اثرهای ذکر شده                  عبارتند از :كه اثر ضددرد، ضدآترواسكلروز، ضدالتهاب، ضدنفخ، ضداسپاسم، ضدسرطان، پایین آورنده قند خون، افزایش دهنده میل جنسی، قابض، مقوی قلب، صفراآور، ملین، خلط آور، ، كاهش دهنده چربی خون، كاهش دهنده پرفشاری خون، شیرافزایی، مسهل، تسهیل کننده زایمان، مقوی رحم و ضدكرم از این گیاه استفاده شده است                               (Gruenwald & Fleming, 1998 Max, 1999;).

شنبلیله با نام علمی Trigonellafoenum-graceum L یك گیاه علفی یكساله از تیره Legouminosae است، كه بومی شرق مدیترانه است. در طب سنتی مصارف زیادی برای این گیاه ذكر شده است، از این گیاه برای انقباض رحم، كمك به هضم غذا و افزایش سوخت و ساز و تقویت عمومی در بدن استفاده شده است. این گیاه به سبب تولید آلكالوئیدهای دارویی، ترکیبات استروییدی، ساپوژنین ها و قدرت درمان بخشی بالا در زمره مهم ترین گیاهان دارویی جهان قرار دارد. تریگونلین اسید نیکوتینیکacid nicotinic) (Trigonelline از جمله مهم ترین متابولیت های گیاه شنبلیله به شمار می روند كه در درمان دیابت و كاهش كلسترول خون موثر می باشند. دیاسژنین (Diosgenin)ترکیب مهم دیگر بذر این گیاه است که در تولید استروییدهای دارویی از جمله قرص های ضد بارداری استفاده می شود.

اخیرا گزارش شده برخی اجزای فعال موجود در شنبلیله ،  (4-هیدروکسی ایزولوسین و گالاکتومانان)   افزایش میزان گلوکز خون را مهار کرده و در بهبود متابولیسم لیپید در محیط داخلی                                                                               In vivo موثرند (Srichamroen et al., 2008).

شنبلیله دارای ساپونین های تلخی مانند پروتودی اسکین (protodioscin) می باشد. بسیاری از مطالعات اثر موثر دی اسژنین (شکلی از پروتودی اسکین و دی اسکین) را بر متابولیسم چربی و گلوکز خون منتشر ساختند. دی اسژنین میزان (PPRPϒ) Peroxisome proliferator-activated receptor gammaرا در بافت چربی سفید(WAT) افزایش داده و تمایز سلولهای چربی را القا می کند و سبب کاهش سایز سلولهای چربی می شود.همچنین ترشح مونوسیت کموتراکتانت پروتئین 1 (MCP-1) در سلولهای چربی کاهش یافته در حالی که ترشح آدیبونکتین افزایش می یابد که سبب مهار التهاب در سلول های چربی می گردد. در ادامه ساپونین همانند دی اسژنین میسلهای بزرگی از اسیدهای صفراوی و ملکولهای ساپونین در روده کوچک شکل می گیرد و این میسلها مانع از جذب کلسترول گشته و سبب دفع آنها در مدفوع می گردد  . دی اسژنین همچنین سبب کاهش میزان TG و کاهش میزان بیان                                          mRNA ژنهای چربی ساز(FAS[3],SCD[4]-1,ACC[5])می گردد                                                                                                     (Uemura et al., 2011).

تخم شنبلیله آلکالوییدی بنام تریگونیلین دارد که ترکیبی شبیه اسید نیکوتینیک است و می تواند در کاهش TG  موثر باشد( Goodman  & Gilman,2001)

برخی مطالعات اثرات کاهنده چربی خون شنبلیله را به ساپوژنین نیز نسبت می دهند که سبب افزایش دفع کلسترول صفراوی شده که در نهایت بدن برای سنتز مجدد نمکهای صفراوی میزان کلسترول پلاسما را کاهش می دهد، در ضمن اثرات کاهنده چربی خون همچنین به ترکیبات شبه استروژنی آن مرتبط است که بطور غیر مستقیم باعث افزایش هورمون تیروئیدی T4 می شود (Basch et al,2003) .