از دیر باز انسان مواد مختلف را جهت دستیابی به فرآورده­های جدید با خواص بهتر با هم ترکیب نموده است. یکی از این فرآورده­ها چند­سازه چوب­ پلاستیک است که به اختصار WPC نامیده می­شود. این فرآورده که در سال­های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است، مخلوطی از ذرات چوب یا مواد لیگنوسلولزی دیگر و مواد پلی­مری است که ظاهری شبیه به چوب داشته ولی به وسیله فرآیند­های تولید مواد پلاستیک شکل می­گیرد(جزایری، 1385). سالانه تحقیقات فراوانی برروی نحوه فرآوری و ساخت این فرآورده و اصلاح و بهبود خواص آن صورت می­گیرد. در ساخت این مواد محدوده وسیعی از پلی­مرها مانند پلی­پروپیلن(PP)، پلی­اتیلن(PE)، پلی­ونیل کلراید(PVC[4]) و… همراه با پر­کننده­های سلولزی نظیر آرد و الیاف چوب، کتان، کنف، بامبو، کاه و کلش مورد استفاده قرار می­گیرد (کوزیژسکی[5]، 2010). طبق آمار منتشر شده بیشترین پلی­مرهای مصرفی از نوع پلی­اتیلن و پلی­پروپیلن بوده، به طوری­که در سال 2010 در مجموع 95% از پلی­مرهای مصرفی را شامل شده­اند (کارنانی[6]وهمکاران، 1997 و زوو[7] و همکاران، 2010). به طورکلی این محصولات شامل دو فاز می­باشند: فاز زمینه و فاز تقویت کننده (امیرخیزی، 1373).

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

با این­حال تنها هنگامی­که فاز ­های تشکیل­دهنده خواص فیزیکی کاملاً متفاوتی داشته باشند، ماده حاصل مرکب نامیده می­شود (آگاروال و باروتمن[8] ،1980).

وظیفه فاز تقویت کننده تحمل تنش­های مکانیکی وارده است و فاز زمینه تنش­های وارده را از یک جزء تقویت کننده به جزءدیگر منتقل کرده و بدین ترتیب در تمام حجم در تمام حجم چندسازه توزیع می­نماید (درودیانی،1373).

کامپوزیت­های چوب پلاستیک به دلیل طیف متنوع آن و همچنین مقرون به صرفه بودن آن، دارای نرخ بالایی از رشد جهانی هستند. به طور معمول، کامپوزیت­ها از 40 تا 60 درصدچوب به شکل تراشه، الیاف و یا ذرات ریزتر که با گرمانرم­هایی مانند پلی­پروپیلن، پلی­اتیلن و پلی­ونیل کلراید ترکیب می­شوند، ساخته می­شود (حمزه و همکاران، 2011).

پلاستیک­ها به طور کلی مقاوم به حمله قارچی هستند با این حال یک نگرانی عمده برای این مواد هست که چوب موجود در کامپوزیت­ها مستعد به تخریب بیولوژیکی است. جزء چوب در این مواد سطوح رطوبت مناسبی را برای حمله قارچی فراهم می­کند. بسیاری از تولیدکنندگان از این خطر به وسیله تولید این محصولات برای مصارف داخلی که حضور آب کم است یا وجود ندارد، جلوگیری می­کنند در نتیجه خطرحمله قارچی به حداقل می­رسد (لوملی[9] و همکاران، 2011).