افزایش جمعیت جهان با نرخ 7/1 درصد نشان داده که سالانه بیش از 90 میلیون نفر به مصرف کنندگان محصولات کشاورزی در جهان افزوده می شود. بر این اساس تولید غذا می بایست به طور مداوم افزایش یابد تا از کمبودهای غذایی جلوگیری گردد. طی سال های گذشته، بازدهی محصولات کشاورزی به طور چشمگیری افزایش یافته است. این افزایش مدیون عوامل مختلف از جمله روش­های مناسب مدیریت مزرعه، نظام های تولیدی، کاربرد فنون جدید مبارزه با آفات و بیماری ها و استفاده بهینه از آب بوده است. در نواحی خشک و نیمه خشک مانند ایران، یکی از عوامل بسیار مهم در افزایش بازدهی محصول، تأمین آب مورد نیاز گیاه در یک نظام پایدار می باشد (شریعتمدار، 1383).

 در گذشته، پایه های اقتصاد در مناطق خشک، تولیدات کشاورزی بوده و اجداد ما هزاران سال در مناطق خشک با اتخاذ شیوه های مناسب به حیات خویش ادامه داده­اند. پایداری تولید در مناطق خشک به تداوم تولید با حفظ منابع پایه که شامل آب، خاک و نیروی انسانی       می باشد بستگی دارد. استمرار تولید در این مناطق باید به حفظ محیط زیست کمک کرده و از نظر اقتصادی نیز توجیه پذیر باشد. آب یکی از منابعی است که در تولید محصولات کشاورزی نقش مهمی را بازی می کند و در صورتی که به طور صحیح مدیریت نشود عامل محدود کننده تولید پایدار در مناطق خشک خواهد بود (حیدری شریف آباد،1383).

 با توجه به خشکسالی های اخیر و برداشت بی رویه از منابع آب های زیر زمینی، در آینده ای نه چندان دور اکثر قنوات، چشمه ها و چاه ها خشک خواهند شد. لذا دو راه حل برای چاره جویی موارد یاد شده پیش رو قرار دارد. 1- کاهش سطح زیر کشت 2- استفاده بهینه از منابع آبی و به کارگیری منابع غیر متعارف آب. کاهش سطح زیر کشت از نظر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی با توجه به بحران جمعیت دارای عوارض گسترده ای است. بنابراین جهت پایداری تولید راه حل دوم منطقی می باشد (حیدری شریف آباد،1383).

گیاه یونجه یکی از گیاهان مهم زراعی دنیا بوده و تاکنون تحقیقات کمی در زمینه اثرات فاضلاب تصفیه شهری بر روی رشد این گیاه صورت گرفته است که ضرورت مطالعه آن در ایران با توجه به کاربرد علوفه آن در تغذیه دام حائز اهمیت است. با توجه به شرایط اقلیمی یاسوج و پرورش دام در روستاهای اطراف جهت تأمین نیاز غذایی دام ها، یونجه یکی از محصولاتی است که در استان کهگیلویه و بویراحمد کشت می گردد و آب مصرفی و مورد نیاز آن بسیار زیاد می باشد. لذا با توجه به خشکسالی های چند سال اخیر و مسئله آب قابل استفاده در کشاورزی با عنایت به وجود یک واحد تصفیه خانه فاضلاب شهری در شهر یاسوج، از آنجائی که آب­های ناشی از فاضلاب تاکنون به طور مؤثری در امر آبیاری مزارع یونجه استفاده نشده اند، ضروری است تحقیقات لازم در خصوص چگونگی استفاده از فاضلاب تصفیه شهری در امر آبیاری مزارع یونجه انجام تا در صورت موفقیت آمیز بودن این موضوع، در خصوص تأمین بخشی از آب مورد نیاز مزارع یونجه از طریق فاضلاب تصفیه شهری اقدام گردد.

فرضیه ها :  

1. آبیاری با فاضلاب تصفیه شهری اثر معنی داری بر رشد ارقام یونجه همدانی و بغدادی دارد.

2.  

   خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

1. استفاده از فاضلاب تصفیه شهری در آبیاری یونجه، به طور معنی داری باعث افزایش عملکرد اندام های هوایی می گردد.

1. به کارگیری فاضلاب تصفیه شهری جهت آبیاری یونجه باعث تجمع عناصر روی، سرب و کادمیوم در اندام های هوایی می گردد.

اهداف تحقیق :

1. بررسی عکس العمل ارقام یونجه نسبت به کاربرد فاضلاب تصفیه شهری از نظر رشد رویشی.

1. بررسی وضعیت تجمع عناصر سنگین روی، سرب و كادمیوم در اندام های هوایی ارقام یونجه با کاربرد فاضلاب تصفیه شهری.

1. 3. مقایسه اثرکاربرد فاضلاب تصفیه شهری و آب معمولی بر روی رشد رویشی ارقام یونجه.

 1-كلیات

 1-1-یونجه

1-1-1-تاریخچه یونجه

یونجه سابقه تاریخی بسیار طولانی دارد و قدمت کشت آن به سال ها قبل از میلاد مسیح و به ابتدای تاریخ تمدن می رسد. در قدیم این نبات در ایران به نام اس پرس معروف بوده و هنوز هم در بعضی نواحی به همین نام معروف است. ظاهراً اهمیت گیاهان علوفه ای همزمان به دوران اهلی کردن حیوانات وحشی بر می گردد بشر هر چه بیشتر به فرآورده های دامی احتیاج پیدا می کرد، اهمیت اقتصادی نباتات علوفه­ای بارزتر می شد. تا آنجا که امروز زراعت علوفه از جمله یونجه یکی از اساسی ترین زراعت ها را تشکیل می دهد. در جنگ هایی که میان قبایل مختلف رخ می داد از وجود چهارپایان در صحنه های جنگ استفاده می شد لشکرها به اجبار به فکر آذوقه دام های خود می افتادند و از آن زمان بود که استفاده از علوفه خشک رایج و مصرف آن معمول گردید (کریمی، 1367).

 مبدا اصلی یونجه را خاور نزدیک، آسیای صغیر و آسیای مرکزی باید دانست، ولی واویلف (vavilov) دانشمند روسی، مبداء یونجه را مرکز خاور نزدیک، آسیای صغیر، قفقاز، ایران و مناطق کوهستانی ترکمنستان شوروی ذکر کرده است. واویلف معتقد است غرب ایران دارای تنوع زیادی از یونجه های M. sativa می باشد (درویشی زید آبادی، 1377؛کریمی، 1369؛ مطلبی آذر، 1375؛ هانسون، 1988).

مرکز جغرافیایی یونجه را اغلب کشور ایران می دانند. یونجه، در منطقه ای که دارای آب و هوای قاره ای سرد یا تابستان های گرم و خشک بوده رشد و گسترش یافته است. با توجه به این خصوصیات آب و هوایی، منطقه سازش یونجه در کشور ایران شامل نواحی سردسیر یا مناطق غربی کشور می شود. از دیدگاه تاریخی، توجه به کشت یونجه به طرز چشمگیری با موفقیت همراه بوده است. احتمالاً موفقیت اصلی این گیاه را می توان در داشتن ریشه عمیق و گسترده آن دانست (کریمی، 1369).     

1-1-2-خصوصیات گیاه شناسی یونجه

این گیاه چند ساله از خانواده پروانه آسا و جنس مدیکاگو است. در اروپا به این گیاه لوسرن Lucern و در زبان انگلیسی و آمریکایی به آن آلفالفا Alfalfa و گاهی مدیک می گویند. این گیاه به علت این که به مادها تعلق داشته (مدیک) نامیده شده. این واژه در ادبیات لاتین (مدیکا) نامیده می شود و در اصلاحات علمی گیاه شناسی به (مدیک گو) تبدیل شده و به این شکل به کار برده می شود (مظاهری لقب، 1387).

 یونجه دارای ریشه راست و عمیقی بوده که از رشد مریستم انتهایی ریشه چه حاصل     می شود به موازات پیدایش ریشه اولیه، قسمت زیر لپه (Hypocotil) نیز رشد کرده ولپه ها را از خاک خارج می کند. میزان انشعاب ریشه توسط دانشمندان مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. ژنوتیپ های مقاوم به سرما نسبت به ژنوتیپ های غیر مقاوم انشعاب ریشه بیشتری دارند. برخوردار بودن این گیاه از یک سیستم ریشه ای قوی عامل موفقیت آن در مقاومت به کلیه عوامل نامساعد و همچنین استفاده از مواد غذایی تحت الارض به شمار می آید. ریشه، آب زیر زمین را به خوبی جذب می کند و در سال دوم نسبت به خشکی مقاوم می شود. اگر خاک شنی باشد، ریشه خیلی باریک نفوذ می کند و رشد فرعی ندارد که این نیز خوب نیست. در خاک مناسب ریشه فرعی و اصلی به خوبی تشکیل می شود. خاک مناسب یونجه خاک شنی و رسی است. ریشه دهی یونجه، با سن گیاه افزایش می یابد به طوری که در سال دوم رشد، نفوذ ریشه ها تا 5/1 متری عمق خاک امری عادی است و در سال چهارم تا بیش از 8 متری عمق خاک در ایالت کانزاس آمریکا گزارش شده است (هانسون، 1988).

یونجه دارای سه نوع ریشه راست، ثانویه و افشان است. ریشه های افشان در 20 سانتیمتری خاک قرار گرفته و بیشترین گره های تثبیت نیتروژن را دارا هستند (ویپوند و سویفت، 1992). جنبه های کیفی ریشه ها، یعنی تثبیت نیتروژن شامل تولید 250-200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در سال، توام با رها شدن عناصر غذایی و انتقال آن ها از خاک تحت الارض به سطح الارض است. 60 تا 70 درصد کل وزن ریشه در عمق 15 سانتیمتری پروفیل خاک قرار دارد. عملکرد علوفه رابطه نزدیکی با اندازه سیستم ریشه دارد، بخش فوقانی ریشه یعنی تاج که در اعمال اصلی سیستم ریشه دخالت دارد، اندام مهمی در پنجه زنی است (کوچکی و بنائیان اول، 1373).

الگو های فصلی تجمع ماده خشک ریشه شدیداً همراه با عملیات مدیریت مانند چرا با برداشت تغییر می کند. برداشت یونجه در انتهای غنچه دهی یا ابتدای گلدهی باعث می شود که وزن ریشه در طول فصل افزایش چندانی حاصل نکند. همچنین رشد ریشه یونجه نسبت به شرایط غرقابی بسیار حساس است به طوری که بعد از 8 روز غرقابی، سرعت رشد نسبی آن به صفر می رسد. برداشت زود هنگام برای رشد ریشه و ذخیره کربوهیدرات ها مضر است. در طی دوره رشد مجدد به علت مصرف کربوهیدرات ها غیر ساختمانی وزن ریشه ها کاهش می یابد ولی در وزن بافت های طوقه تغییر فاحشی رخ نمی دهد (کوچکی و همکاران، 1376).