1.سخنی درباره نظامی گنجوی

1-1. ویژگی های نظامی و آثار او

حکیم نظامی گنجوی یکی از مؤثرترین شاعران تاریخ ادبیات فارسی به حساب می آید و اثر گران سنگ و گرانبهایش یعنی خمسه ی وی یا پنج گنج تأثیر بسزایی بر روی شاعران و نویسندگان هم عصر و حتی اعصار و قرون بعد گذاشت و از این جهت شاید هیچ شاعری به اندازه ی نظامی تاثیرگذار نبوده است. به همین دلیل است که مقلدان او از هر شاعر دیگری بیشتر است. در تاریخ زبان و ادبیات فارسی شاعران بسیاری را می بینیم که از خمسه ی نظامی تقلید کرده اند از جمله ی این شاعران می توان از امیرخسرو دهلوی و خواجوی‌کرمانی و وحشی‌بافقی و جامی نام برد. در این میان خواجوی‌کرمانی پس از امیرخسرو دهلوی، موفق‌ترین مقلد «خمسه»‌ نظامی گنجوی است و وحشی بافقی  نیز به پیروی از نظامی دست به ابتکار تازه‌ای زده است و در مقابل «خسرو و شیرین» او، « شیرین و فرهاد» را سروده است. سرچشمه‌و منبع الهام هنرینظامی وابسته به افکار و دیدگاه های زیبایی شناسانه ی پیشینیان نامدار او بود. وی از یک سو آهنگهای آواز خوانان محلی را می‌شنید و به قصّه‌ها و افسانه‌های داستان سرایان و نقالان گوش می سپرد و ازسوی دیگر اشعار مردم قوم خود و اشعار اقوامی را که از لحاظ تاریخی، اجتماعی و فرهنگی به آنان وابسته بود، می‌خواند و فرا می‌گرفت. خلق و خوی نظامی و پای‌بندی‌اش به مذهب به گونه‌ای بود که خط زندگی‌اش را مستقیم و واحد ساخت. نظامی شعر سنایی را به‌خوبی خوانده بود و مخزن الاسرار را به پیروی از حدیقة الحقیقه ی سنایی سرود. اگر چه در مخزن الاسرار عمق و نوع فکر و زندگی حکیم غزنه را نمی‌توان یافت و اندیشه‌های استثنایی و عارفانه سنایی را نداشت.

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

با مطالعه ی دقیق آثار نظامی گنجه ای، آگاهی نسبتاً زیادی درباره ی ابعاد شخصیّتی این شاعر بزرگ به دست می آید. آثار وی از نظر کمّی فراوانند و از نظر کیفی نیز موضوعات مختلفی را در بر می گیرند. با سیری اجمالی در این منظومه ها، نظامی را شاعری مسلمان و پای بند به اصول و موازین اسلامی، به دور از تعصبّات مذهبی، اهل سیر و سلوک و صفای دل با زبانی تقریباً رام و اندیشه های اخلاقی و تعلیمی و با حجب و آزرم می یابیم. به گونه ایی که گروهی از محققان او را عارف و صوفی دانسته اند و همان گونه که ذکر شد، اهل مدارا و دور از تعصبات فرقه ای بود. وی اگر چه پیرو اهل سنت و به احتمال قریب به یقین شافعی بود، همواره مقام علم و فضل امام علی (ع) را می ستود و چند بار از امام عصر (عج) به اسم یاد می کند. نظامی نیز مانند خاقانی همواره به ستایش سخن خود و برتری آن نسبت به دیگر شاعران سخن می گوید و معتقد است که سخنش بکر است و از صافی دل به زبان می آید امّا  تأثیر شاعرانی چون فردوسی و سنایی در اعتقادات او مشهود است. وی بر طبق نیازهای ادبی و سیاسی و اجتماعی زمان خود مانند بسیاری از شعرای دیگر معاصرش افکار و دیدگاه های خود را به زبان شعر بیان می‌ کرد. موضوعات اشعارش نیز وسیع بود و به وقایع و داستانهایی از تیسفون، یونان، هندوستان و چین باستان یا بسیاری از کشورهای دیگر، مربوط می‌شد.هنر نظامی آیینه ی زمان اوست.شاعر بر همه معایب اجتماعی و روانی جامعه ی زمان خود می‌تاختو این کار را با طرح ریزی آثاری که به طور مستقیم گذشته تاریخی را مجسم می‌ساخت یا با کمک قوه تخیل، انجام می‌ داد. او به این وسیلهاز معایب زندگی در جامعه خود انتقاد می‌کرد و قتل و غارت متداول ناشی از آن نوع زندگی را محکوم می‌ساخت. در مورد شیوه ی داستان نویسی نظامی می توان گفت که وی در «مخزن‌الاسرار» شیوه خاصی در پرداخت حکایت دارد، به این گونه که موضوعی را مطرح می‌کند و سپس داستانی به دنبال آن می‌آورد. آن داستان، تنها تایید و تفسیر بیت آخر همان موضوعی است که پیش کشیده است، نه موضوع کلی آن مقاله و این همانند کاری است که سنایی و عطار در نگارش آثار خود انجام داده‌اند. یکی دیگر از ویژگی های سبک روایت داستان در آثار نظامی آن است که وی در جریان روایت داستان کمتر به احوالات خود می پردازد و در واقع حضور و سایه نویسنده و راوی را کمتر در آثار او احساس می کنیم. از سوی دیگر، در مجموعه آثار نظامی، کمتر می‌بینیم که او به احوالات خود پرداخته باشد.یکی دیگر از ویژگی هایآثار او آن است که به حرص و آز، جاه طلبی و فساد، بی عدالتی، ظلم و ستم و دروغ و سایر رذایل اخلاقیمردم و پادشاهان جامعه ی هم عصر خود به شیوه‌ای طنز آمیز و زنده، حمله می‌برد. حکیم نظامی گنجوی تنها به عرضه کردن بدیهای زمان خود اکتفا نمی‌کرد، بلکه در صدد یافتن راههایی برای از بین بردن بدیها بود و به تبلیغ و آموزش عقاید و دیدگاه های روحی و اخلاقی خود می‌پرداخت زیرا معتقد بود که نه تنها فرد، بلکه جامعه می‌تواند بر اثر تکامل روحی و اخلاقی، به کمال برسد. از دیدگاه وی تکامل روحی و اخلاقی به منزله ی پیروی از دین و پرهیزگاریوروشنایی دل و رساندن انسان به«پایه ی خدایی»است.

1-2. سبک نظامی

نظامی از شاعرانی است که باید او را در شمار ارکان شعر فارسی و از استادان مسلم این زبان دانست. وی از آن سخنگویانی است که مانند فردوسی و سعدی توانست به ایجاد و تکمیل سبک و روشی خاص دست یابد. اگر چه داستان‌سرایی در زبان فارسی به وسیله نظامی شروع نشده لیکن تنها شاعری که تا پایان قرن ششم توانسته‌است شعر تمثیلی را به حد اعلای تکامل برساند نظامی است. وی در انتخاب الفاظ و کلمات مناسب و ایجاد ترکیبات خاص تازه و ابداع معانی و مضامین نو و دلپسند و تصویر جزئیات بانیروی تخیل و دقت در وصف مناظر و توصیف طبیعت و اشخاص و به کار بردن تشبیهات و استعارات مطبوع و نو، در شمار کسانی است که بعد از خود نظیری نیافته ‌است. حکیم نظامی گنجوی در نگارش آثار خود بنا بر عادت اهل زمان از آوردن اصطلاحات علمی و لغات و ترکیبات عربی وافر و بسیاری از اصول و مبانی حکمت و عرفان و علوم عقلی به هیچ وجه خودداری نمی کرد و به همین سبب و با توجه به دقت فراوانی که در آوردن مضامین و گنجانیدن خیالات باریک در اشعار خود داشت، سخن او گاه بسیار دشوار و پیچیده شده‌است. با این حال مهارت او در ایراد معانی مطبوع و قدرت او در تنظیم و ترتیب منظومه‌ها و داستان‌های خود باعث شد که آثار او بزودی مورد تقلید قرار بگیرد. او اگرچه شاعری داستان‌سراست و بیشتر به داستان‌های عاشقانه پرداخته‌است اما حکیم و اندیشمند و اهل دانش و فلسفه می باشد و با فرهنگ و تاریخ ایران، که در پس قصه‌ها و داستان های عاشقانه اش نکاتی عمیق نهفته‌است، آشناست.

1-3. آثار نظامی

دومین اثر گرانبهای حکیم نظامی گنجوی مثنوی خسرو و شیرین است که شامل 6500 بیت می باشد. این مثنوی داستان عشق خسرو پرویز پادشاه ساسانی به شیرین شاهدخت ارمنی می باشد و در سال 576 به پایان رسیده و از طرف شاعر به اتابک شمس الدین محمد جهان پهلوان بن ایلد گز (567-581) تقدیم شدهاست.