آب منشاء حیات و رونق زندگی است. اهمیت آب درتمام شئون زندگی بشر مشهود و برکسی پوشیده نیست. بخش اعظم آب کره زمین یعنی2/94 درصد آن به صورت آب شور در اقیانوس­ها قرار گرفته که غیر قابل استفاده است. از 8/5 درصد آب موجود در خشکی های کره زمین، آبهای زیرزمینی بزرگترین منبع آب شیرین جهان بوده و تقریباً 20% آب مصرفی کل جهان از آن تأمین می­گردد (ولایتی، 1374).
منابع آب­زیرزمینی به­ خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک بسیار با اهمیت هستند. کشور ایران در منطقه نیمه خشک جهان واقع گردیده، که میانگین بارندگی سالیانه آن حدود 253 میلی­متر است، این مقدار بارش کمتر از یک سوم متوسط بارندگی سالیانه کره زمین (860 میلی­متر) می­باشد. از طرف دیگر توزیع بارندگی درکشور ما ازنظر مکانی و زمانی یکنواخت نبوده از این رو در اکثر نقاط کشور همواره با مشکل کم آبی مواجه هستیم (علیزاده 1385، 13)، بنابراین شناخت آب از نظر کیفیت و چگونگی حصول آن قدمی اساسی برای بهینه­سازی مصرف است (رکس و همکاران 2007، 210)[1].
آب­های زیرزمینی به دلیل ارتباط هیدروژئولوژی با دیگر منابع آبی همواره در معرض آلودگی با روند تخریبی است (زراعی و آخوندعلی 1385، 

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

  3:1620)، بنابراین در بحث مدیریت سیستم آب­زیرزمینی که تصمیمات براساس کمیت و کیفیت آب اتخاذ می­شوند، شناسایی عوامل آلاینده آب­زیرزمینی، بررسی تغییرات مکانی و زمانی غلظت آلاینده­ها، حفظ کیفیت منابع آب در حد استانداردهای قابل قبول ملی و جهانی لازم و ضروری است.
 
1-2- بیان مسأله و ضرورت انجام تحقیق 
جهت استمرار یا توسعه بهره­برداری از آبهای زیرزمینی برای انواع مصارف و اهداف مختلف، ضرورت دارد که اطلاعات کافی از مجموعه ویژگی های کمی وکیفی آبخوان مورد  نظر جمع­آوری، ذخیره، تجزیه و تحلیل و نتیجه گیری شود. برای رسیدن به این هدف، انجام عملیات پایش (کمی و کیفی) ضروری می­باشد.
پایش منابع آب به دو دسته پایش کمی و کیفی تقسیم بندی می­شود. انجام پایش کیفی ضمن ارائه اطلاعات مورد نیاز به منظور شناخت وضعیت موجود، با ساده­سازی وکاهش اطلاعات خام، روند تغییرات کیفی را در طول مکان و زمان نشان داده و زمینه­ مناسب را برای انجام اقدام­های کنترلی به ­موقع فراهم  می­کند. با­توجه به برنامه­ها و فعالیت­های کشورهای موفق در زمینه پایش کیفی آب­زیرزمینی و بررسی وضعیت نامطلوب در خصوص حفاظت از کیفیت منابع آب­زیرزمینی که منجر به تنزل کیفیت آن شده است، می­توان لزوم توجه جدی به پایش مداوم آب­زیرزمینی را دریافت.
یک نمونه از امکانات بسیار کارا و پیشرفته در این زمینه استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است، که در چند سال اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است تا قابلیت­ها و کارایی­های آن در مطالعه سفره آب­زیرزمینی یک منطقه نسبت به روشهای سنتی و دستی که غالبا وقت­گیر و پرهزینه است شناسایی و معرفی گردد تا بتوان هم با سرعت بالا و هم با هزینه کمتر و با بهنگام نمودن اطلاعات، مدیریت بهتری را بر روی وضعیت سفره آب­زیرزمینی منطقه اعمال کرد و در هر زمان از وضعیت کیفی آب­زیرزمینی دشت مطلع شد (احمدی و صدقمی 2008، 357)[2].
[1]. Roux et al.
[2]. Ahmadi & Sedghami