اطلاعات و داده‏های تاریخ سیاسی و اقتصادی جهان گویای این واقعیت است که بی‏ثباتی‏های اقتصادی، فقر، گرسنگی و به ویژه بیکاری از جمله عواملی هستند که امنیت، رفاه و آینده ملت‏ها را تهدید می‏کنند. از این رو امنیت غذایی از اهداف دارای اولویت و مورد تایید کشورهای صنعتی و غیر صنعتی است. بخش کشاورزی زمانی می­تواند نقشی در تحول و پیشرفت اقتصادی داشته باشد که شیوه جدید تولید در آن حاکم شده و از حالت بسته خارج و به اقتصادی مبتنی بر بازار تبدیل شود و برای ایجاد این تحول باید بهره‏وری در بخش کشاورزی افزایش یابد (بی‏نام، 1389).

درجه کاربری نسبتاً بالای بخش کشاورزی نسبت به بخش­های صنعت و معدن و توان اشتغال­زایی، امکان کسب درآمد ارزی از طریق صادرات و همچنین صرفه­جویی در مصارف ارزی در خصوص کاهش واردات محصولات کشاورزی از طریق افزایش تولیدات داخلی، استراژیک بودن برخی از محصولات این بخش، تأمین برخی داده­های مورد نیاز به ویژه برای بخش­های صنعت و خدمات و نیز بازاری برای ستاده سایر بخش­ها از جمله دلایل اهمیت بخش کشاورزی در اقتصاد ملی می­باشند(طهرانچیان،1384).

بخش کشاورزی ایران یکی از مهم‏ترین و تواناترین بخش‏های اقتصادی کشور است و تامین کننده بیش از یک چهارم تولید ناخالص ملی، یک

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

 چهارم اشتغال، بیش از چهار پنجم نیازهای غذایی، یک چهارم صادرات غیر نفتی و حدود نه دهم از نیاز صنایع به محصولات کشاورزی است. کاملا روشن است که بخش کشاورزی به لحاظ دارا بودن شرایط کنترل ناپذیر و نبود اطمینان، برنامه‏ریزی خاص خود را می‏طلبد. بنابراین رشد بخش کشاورزی، اثر تعیین کننده‏ای در رشد کل اقتصاد دارد (بی‏نام، 1389).

1-2- بیان مسأ له:

امروزه یکی از مشکلات کشاورزی کشور، ضعف شیوه‌های مدیریت و استفاده­ی نامطلوب از نهاده­های تولیدی است. توجه به عنصر مدیریت در جهت بهبود کارایی و افزایش تولید از اهمیت ویژه‌ای در بخش کشاورزی برخوردار می‌باشد. خود‌کفایی در زمینه­ محصولات کشاورزی همواره مورد توجه مدیران و برنامه‌ریزان بوده و یکی از اساسی‌ترین پایه‌های استقلال هر کشور به شمار می‌رود و نقش عمده‌ای در توسعه اقتصادی کشور دارد. این اهمیت از نظر تأمین مواد غذایی، ایجاد اشتغال، تأمین ارز، روابط آن با سایر بخش­ها و سهمی که در تولید ناخالص ملی دارد قابل ملاحظه است (سیدان، 1384).

ایران بزرگترین تولید کننده میوه در خاورمیانه و شمال آفریقا می‏باشد. از مجموع 40 میلیون تن میوه در 20 کشور خاورمیانه و شمال آفریقا، ایران 13 میلیون تن از این تولید را به خود اختصاص داده است. پس از ایران کشورهای پاکستان و مصر قرار دارد (محمودی، 1388). انگور یکی از محصولات ارزآور در کشور است و امکان اشتغال‏زایی برای مردم چه مستقیماً در تاکستان‏ها و چه در کارخانه‏های فرآوری و صادرات را به وجود می­آورد و در توسعه صادرات غیرنفتی از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است. در بین درختان میوه، پس از نارگیل و زیتون بالاترین سطح باغات بارور میوه‏جات درختی در دنیا متعلق به انگور می‏باشد.  سطح زیر کشت انگور در جهان معادل 7 میلیون و 408 هزار هکتار و در بین ده کشور برتر تولید کننده انگور اسپانیا با یک میلیون و200 هزار هکتار، فرانسه با 813 هزار هکتار، ایتالیا با 770 هزار هکتار رتبه‏های اول تا سوم و کشور ایران با 315 هزار هکتار رتبه هفتم جهان را در اختیار دارد (فائو، 2007). در ایران استان‌ فارس با سهم 68/20 درصد سطح بارور تاكستان‏ها از نظر سطح در جایگاه نخست قرار دارد. استانهای خراسان، قزوین، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، همدان و زنجان به ترتیب با 32/16، 99/11، 83/7، 45/7، 64/6 و 22/5 درصد سهم در سطح بارور انگور كشور در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند (سایت وزارت کشاورزی، 1389).