:

از آنجا که پژوهشگر به واسطﮥ انتقالِ موقت به مدت دو سال در شهر شیراز ساکن بود پژوهشگر در بخش میدانی تحقیق خود از روش مشاهده با مشارکت مستقیم و فعالانه در جامعه مورد مطالعه بهره جسته است.

و برای تحقیق این نوع از گردآوری داده‌ها از مصاحبه مشارکت آمیز یادداشت‌نویسی و تصویر برداری به هنگام مشاهده و همینطور طراحی، اجرا و پر کردن پرسش نامه استفاده کرده است.

پژوهشگر با راهنماییِ اساتید خود در این تحقیق به سراغ حوزه­ای کاملاً جدید رفته است زیرا با اینکه دانش میان رشته­ای مردم‌شناسی گردشگری در ایران ناشناخته نیست اما تاکنون در مطالعه‌ای میدانی جهانگردی و گردشگری از دیدگاه مردم‌شناسی مورد توجه قرار نگرفته بوده است.

ایران سرزمینی چند قومی‌و چند فرهنگی است. فرهنگ ایرانی مجموعه­ای از فرهنگ­های بومی ‌و محلی اقوام ایرانی در گسترﺓ ملی این سرزمین از دیرباز تاکنون همواره با وفاق و همدلی در کنارِ هم زیسته‌اند و در این میان این مجموعه بهم پیوسته همواره در تبادل و

خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir

 همکاریِ نزدیک با سایر فرهنگ‌های بشری بوده است.

و خود یکی از مهم‌ترین فرهنگ‌هایِ باستانی و تاریخیِ جهان است در این میان برای وحدت ملی، پیوندهای غنی سرزمینی و مشترکات فرهنگی است، اما تفاوت‌ها و تشخص‌هایِ بومی‌و محلی نیز از جنبه‌هایِ قدرت و غنایِ این فرهنگ است. ایران با تنوع اقوام یکی از غنی ترین فرهنگ‌ها را داراست.

در انجام این پژوهش ابزارها و فنون غالباً فنون مردم نگارانه بوده است و برای انجام مطالعات میدانی پژوهشگر در شهر شیراز ساکن بود و زیسته است زیرا بر این باوریم که رکن اصلی مطالعات مردم‌شناسی، مطالعات مردم نگاری و اتنوگرافیک است در عین حال امروزه پژوهش‌های مردم‌شناختی به تدریج جای خود را در مطالعات میان رشته­ای کاربردی باز کرده­اند و این به دو دلیل اتفاق افتاده است: یکی گسترش مراکز دانشگاهیِ ترویج و تحقیق در این رشته و دیگر گسترﺓ بکر و متنوع فرهنگی و جغرافیایی و ضرورت‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگیِ امروز جامعه ایرانی.

در پژوهش حاضر هویت آیینی-قومی‌و شهری تاریخی-فرهنگی به یک موضوع پژوهشی تبدیل شده که می‌تواند راهگشای شکوفایی اقتصادی صنعت جهانگردی و جلوگیری از آسیب‌ها و مضراتِ این صنعت از قبیل آسیب‌ها و دست درازی‌ها در طبیعت، فرهنگ و بطور کلی تقابل با اصولِ توسعه پایدار باشد.

در این تحقیق با طرح این صورت‌هایِ فرهنگیِ مردمی‌بر آیین و آداب و رسوم تاکید شده است.

زیرا در میان صورت‌هایِ فرهنگ مردم، آداب و رسوم و از جمله آیین‌ها و جشن‌ها مهم‌ترین و زنده ترین بخش ِ فرهنگ جوامع انسانی است که چون در پاسخ جامعه به طبیعت، محیط و تاریخ ابداع و ادامه یافته است خود، همواره خودش را احیاء کرد، و احساس تداوم و هویتِ را در اجتماعات انسانی به وجود می‌آورد و نوآوری‌هایِ انسانی را نیز ارتقا می‌بخشد و باعث احترام متقابل میان جوامع می‌شود، احترامی‌که خواسته پاک ترین  و زیباترین قلوبِ انسانی است و از مهم‌ترین لوازم توسعه پایدار.

در واقع با این نگاه این تفاوت‌ها و تشخص‌های فرهنگی است که ارزشمند و قابل تامل است و برای نزدیکی انسان‌ها به یکدیگر لازم نیست که همه همشکل باشند، یک شکل لباس بپوشند و به یک گونه غذا بخورند و اوقات فراغت شان را یک شکل بگذرانند.

با این همه آیین‌ها چون پیچیده نیستند به راحتی ازیاد مردم نمی‌روند و در همان دیدار نخست نیز بر دیدار کننده تاثیر می‌گذارند. آیین‌ها در عین حال چون موجد باورهای اسطوره‌ای هستند و اسطوره‌ها نیز مشابهت‌ها و نزدیکی‌ها یشان بسیار است، می‌توانند  هیجان انگیز و برانگیزاننده باشند. انسانِ با آیین است که بار زمان را تاب می‌آورد.

آیین به مکانی که در آن اجرا می‌شودف زیباییِ اساطیری می‌بخشد. نوروز آیینی مرتبط با زمان است. این ارتباط اما ارتباطی خطی و یک سویه نیست. آیین به زمان حجم می‌دهد و آن را از خطی بودن و گذشته شدن نجات می‌بخشد و در عین حال توالی زمان و گذر فصل‌هاست که آیینی چون نوروز را باعث می‌شود و به آن هویت می‌دهد.

آیین، امروزه تنها مرهم بر دردهایِ ناشی از زمان و رنج‌های روحِ زخم خورد. از زمانِ آدمی‌است که هر کس، همه چیز و باز همه چیز را در معرض پیری و فرسودگی می‌بیند.

انسان چون خود همواره با مقوله زمان درگیر است و در چنبره ان گرفتار دوست دارد که نوع برخورد، آداب، آیین‌ها ارتباط دیگری را با زمان ببیند و از آن بهره برد، این یکی از دلایلِ گردشگری مبتنی بر آیین‌های ویژه است.

در این نوشتار، میزان جذب جهانگرد با تکیه برآیین نوروز در شیراز از نظر علم مردم‌شناسی مورد بررسی قرار می‌گیرد.روش انجام این پژوهش به صورت توصیفی است و روش گردآوری اطلاعات به صورت میدانی، مشارکتی و کتابخانه‌ای هست. روش گردآوری اطلاعات میدانی این پژوهش نتیجه سال‌ها مطالعه، مسافرت، مصاحبه، عکسبرداری و حضور و زندگی در شهر شیراز است