غلات میوههای علفی زراعی از خانواده تک لپه ای گرامینه[2] هستند. غلات عمده شامل گندم، جو، یولاف، چاودار، برنج، ذرت، سورگوم و ارزن می باشند. بطورکلی به رنگ های قهوهای، طلایی کهربایی و سفید مشاهده میگردند]4[.
1-1-1- گندم
1-1-2-ترکیبات گندم
1-1-2-1-کربوهیدرات
بیشترین ترکیب در گندم را نشاسته شامل میشود که اکثراً در قسمت آندوسپرم قرار دارد. نشاسته گندم شامل پلیمرهای گلوکز، آمیلوز و آمیلوپکتین میباشد. آمیلوز پلیمر خطی است و از واحدهای گلوکز که توسط پیوند (4-1) α به هم متصل شدهاند، تشکیل شده است. در مقابل آمیلوپکتین منشعب تر است و علاوه بر پیوند (4-1) α در ناحیه شاخه پیوند (6-1) α نیز داراست. آمیلوز و آمیلوپکتین به ترتیب 28 تا 25 درصد و 75 تا 72 درصد نشاسته گندم را شامل میشوند]2و3[.
1-1-2-2- پروتئین
از نظر ساختمانی پروتئینها، پلیمرهای طبیعی هستند که در تمام موجودات زنده یافت میشوند و از اسیدهای آمینه که با پیوندهای پپتیدی به یکدیگر متصل شده اند، بوجود میآیند. تمامی اسیدهای آمینه دارای گروههای اسیدی و آمینی هستند که تفاوتشان در گروه جانبی میباشد. ساختمان تمامی پروتئینها از جهتی به یکدیگر شبیه است. نخستین عامل تفاوت بین پروتئینها نحوه قرار گرفتن اسیدهای آمینه یا ساختمان اول آنها میباشد. برای مشخص شدن تفاوتهای بیشتر باید به ساختمان های دوم و سوم پروتئین مراجعه نمود. اسکلت یک پروتئین تا حدودی قابل انعطاف است و میتواند به صورت پیچ خورده در آید. گروههای سولفیدریل در اسید آمینه سیستئین[6] از جمله گروههای فعال میباشند و میتوانند با دیگر گروههای سولفیدی موجود بر روی اسید آمینه سیستئین واکنش داده و تشکیل باند دی سولفیدی دهند. در ارتباط با ساختمان چهارم پروتئینها انواع پیوندها را میتوان مشاهده کرد که برخی ضعیف و برخی قوی میباشند. از جمله این پیوندها، پیوند یونی و پیوند هیدروژنی را میتوان نام برد. از دیگر انواع پیوند، پیوند هیدروفوبیک را باید نام برد که با این پیوند دوزنجیره جانبی هیدروفوب بواسطه نیروی واندروالس به یکدیگر متصل میشوند]2،9و13[.
پروتئین غلات به چهار دسته تقسیم می شوند:
آلبومین[7]: که در آب محلول هستند و تحت تأثیر حرارت منعقد میشوند. سفیده تخم مرغ یک نمونه بارز آن است.
گلوبولین[8]: در آب خالص نامحلول اما در محلول رقیق نمکی محلول میباشد. در صورتی که غلظت نمک در محلول بسیار زیاد باشد، گلوبولین در محلول نمکی نامحلول خواهد بود.
پرولامین[9]: در الکل اتیلیک 70 درصد محلول میباشد.
گلوتنین[10]: این دسته در اسید و باز دقیق محلولاند.
اکثر پروتئینهایی که از نظر فیزیولوژیک فعال محسوب میشوند از دسته آلبومینها و گلوبولینها به شمار میآیند. در غلات این دو دسته از نظر تغذیه ای توازن مناسبتری از نظر اسیدهای آمینه داراهستند. آنها حاوی میزان بالایی لیزین[11]، تریپتوفان[12] و متیونین[13] میباشند که در غلات نسبتاً کم مقدار هستند. پرولامین [14] و گلوتلین پروتئینهای ذخیرهای غلات هستند که در هنگام جوانه زنی مورد استفاده قرار میگیرند.
در صورتی که مقدار پروتئین گندم کم باشد، آلبومین و گلوبولین درصد قابل توجهی از کل پروتئین را تشکیل میدهند و اگر مقدار پروتئین گندم درصد بالایی باشد، این دو جزء درصد کمی از کل پروتئین را به خود اختصاص خواهند داد. در واقع گندم کم پروتئین در مقایسه با انواع با پروتئین بالا، دارای گلیادین و گلوتنین کمتری هستند. مقدار پروتئین گندم متغیر است و تحت تأثیر عواملی هم چون عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی از قبیل ازت موجود در خاک، خشکسالی یا سرمازدگی قرار میگیرد.
در میان انواع آرد حاصل از غلات تنها آرد گندم است که توانایی تشکیل خمیر چسبنده و قوی که گاز را در خود نگه می دارد و تولید محصولات سبک و متخلخل می نماید را داراست. خاصیت نانوائی آرد گندم بدلیل پروتئین آن و بصورت دقیقتر گلوتن[15] آن می باشد. این پروتئینها از دسته پروتئینهای ذخیرهای بوده و بدلیل عدم حلالیت در آب براحتی می توان آن را از سایر اجزا جدا نمود. گلوتن از دو گروه عمده گلیادین[16] و گلوتنین (که به ترتیب از نوع پرولامین و گلوتلین هستند) تشکیل شده است. این دو گروه را می توان براحتی با حل نمودن گلوتن در اسید رقیق و افزودن الکل اتیلیک به منظور تهیه محلول 70 درصد الکل و درنهایت خنثی سازی اسید با باز از یکدیگر جدا نمود. بعد از گذشت مدت زمان مناسب در دمای 4 درجه سانتیگراد گلوتنین رسوب نموده و گلیادین در محلول باقی میماند. گلیادین دارای وزن ملکولی بالائی بوده و عامل قوام و چسبندگی خمیر است که به هنگام مرطوب شدن شدیداً سفت و چسبناک می شود. این در حالی است که گلوتنین از دسته پروتئینهای هتروژن است، از نظر خصوصیات فیزیکی چسبنده نبوده ولی دارای خاصیت ارتجاعی میباشد و به خمیر خاصیت مقاومت در مقابل کشش و انبساط را میدهد. گلوتن حاوی 35 درصد گلوتامیک اسید به فرم آمیدی یعنی گلوتامین و 14 درصد پرولین می باشد] 4،2و39[.
1-1-2-3- لیپید
لیپیدآرد گندم به دو دستهی لیپید آزاد و لیپید باند شده تقسیم می شود که هر دو دسته شامل ترکیبات قطبی و غیرقطبی می باشند. ترکیبات قطبی شامل گلیکولیپید و فسفولیپید هستند و تری گلیسریدها ترکیبات اصلی لیپیدهای غیرقطبی را شامل می شود]11و34[.
1-2-گلوتن
گلوتن دسته بزرگی از پروتئینهای ذخیرهای گندم را تشکیل می دهد که از لحاظ تولید و مصرف در جهان پس از پروتئین سویا، دومین پروتئین گیاهی مهم به شمار میرود. جهت کیفیت مناسب نان باید بین ویسکوزیته و الاستیسیته گلوتن تعادل مناسب برقرار باشد. گلوتنی که به میزان مناسب الاستیک نیست، موجب کم شدن حجم قرص نان میشود. از طرفی وقتی الاستیسیته زیاد باشد از انبساط سلول های گازی خمیر جلوگیری کرده و حجم قرص پایین خواهد بود. خواص الاستیسیته خمیر به پلیمرهای گلوتنین نسبت داده شده است در صورتی که گلیادین عامل ویسکوز کردن خمیر می باشد]31و 51[.
بدلیل خصوصیات منحصر به فرد گلوتن در آرد گندم، از خمیر آرد گندم در تهیه محصولات غذایی به خصوص محصولات نانوایی استفاده فراوان میشود. گلوتن گندم خاصیت تشکیل یک توده ویسکوالاستیک را دارد که تعادلی بین قابلیت کشش پذیری[17] و ارتجاع پذیری[18] میباشد.
در حین مخلوط کردن آب و آرد، گلوتن تشکیل یک شبکه ویسکوالاستیک و چسبنده را میدهد که توانایی نگه داری گاز تولید شده در حین تخمیر را داراست و ساختار حجیم نان بعد از پخت را باعث میشود. بنابراین کیفیت محصول تولید شده تحت تأثیر مقدار و کیفیت پروتئین آرد میباشد به طوری که خمیر با خصوصیت الاستیک بالا برای تهیه نان و خمیر با خصوصیات ارتجاع پذیری بالا برای تهیه کیک و شیرینی بکار میرود ]45 و51[.
1-2-1- ساختمان گلوتن
محققین معتقدند که گلوتن از اجزای زیادی تشکیل شده است. بین گلوتن و جذب آب آرد رابطه مستقیمی برقرار است به صورتی که هر چه میزان گلوتن بالاتر باشد جذب آب آرد نیز بالاتر خواهد بود. گلوتن 2 تا 3 برابر وزن خود آب جذب می کند و نقش مهمی در جذب آب آرد ایفا می کند]10[.
محققین معتقدند که گلوتن از اجزای زیادی تشکیل شده است بصورتی که طیف وزن ملکولی آن بین 000/30 تا 10 میلیون دالتون می باشد. گلوتن حاوی گلوتامین و پرولین فراوان است و در ساختار خود 2% سیستئین دارد که نقش مهمی در تشکیل شبکه و خصوصیات عملکردی ایفا میکند] 44و58[.
1-2-1-1-گلیادین
گلیادین پروتئین تک زنجیر، دارای بار مثبت، pH حدود 5/6، محلول در الکل 60% و حاوی مقدار زیادی اسید گلوتامیک، پرولین و آسپارژین میباشد]3و58[. گلیادین در واقع حلال گلوتنین است و گلوتنین در گلیادین پراکنده میباشد. گلیادین براساس تحرک اجزاء در ژل الکتروفورز[19] و در pH اسیدی به 4 دسته α ، β، δ و ω تقسیم می شود که α بیشترین تحرک و ω کمترین تحرک را بین اجزاء داراست. هم چنین توسط RP-HPLC گلیادین به بیش از صد جزء تقسیم بندی می شود. اجزای گلیادین براساس وزن ملکولی و آمینواسید به 4 دسته α/β ، δ ، ω102 وω5 تقسیم بندی می شوند که تفاوت این گروه ها در نوع آمینواسید می باشد. ωگلیادین دارای مقدار بالای گلوتامین، پرولین و فنیل آلانین است و فاقد سیستئین میباشد. زیر واحدهای β/α و δ گلیادین از نظر وزنی ملکولی تقریباً یکسان هستند و مقدار گلوتامین و پرولین آنها خیلی کمتر از ωگلیادین میباشد. در قسمت انتهایی کربوکسیل ساختار β/α گلیادین شش آمینواسید سیستئین وجود دارد که میتوانند سه پیوند دی سولفید تشکیل دهند و در قسمت انتهایی کربوکسیل δ گلیادین هشت اسیدآمینه سیستئین وجود دارد که توانایی تشکیل چهار پیوند دی سولفید را دارند. هم چنین با توجه به کم بودن آمینواسید تیروزین[20] در ساختارگلیادین، این پروتئین به تنهایی تأثیری در قوام خمیر ندارد و در صورت تنش، کش می آید. در برخی از زیرواحدهای گلیادین تعداد آمینواسیدهای گوگردی فرد است. علت این امر جهش نقطه ای میباشد. این آمینو اسیدها با یکدیگر و یا با آمینواسید سیستئین گلوتنین اتصال می یابند]18و 58[.
1-2-1-2-گلوتنین
خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir
این جزء از گلوتن دارای وزن ملکولی 000/500 تا 10 میلیون دالتون و مقادیر بالای اسید آمینه آرژنین، پرولین و اسید گلوتامیک است. نوع غالب در این جز گلوتنین با وزن ملکولی پایین[21] می باشد که از نظر وزنی و ترکیب آمینواسید به زیرواحدهای β/α و δ گلیادین شبیه است. این جزء شامل دو قسمت مختلف است. قسمت انتهایی آمین که غنی از اسید آمینههای گلوتامین و پرولین است و قسمت انتهایی کربوکسیل که دارای هشت اسید آمینه سیستئین می باشد و توانایی ایجاد پیوند دیسولفید با اسید آمینه های گوگردی β/α و δ گلیادین را داراست و در تشکیل پیوند ترکیب حاصل گلیادین با وزن ملکولی بالا [22] نام گذاری میشود. زیر واحد گلوتنین با وزن ملکولی بالا به دو دسته کلی نوع X و نوع Y تقسیم بندی میشود. این دسته حاوی اسید آمینههای گوگردی فراوان که عمده ی آن در قسمت های انتهایی کربوکسیل و آمید قرار دارد. در صورت احیا شدن پیوندهای دیسولفید گلوتنین، این جزء هم چون گلیادین در الکل محلول میشود]12و30[. ساختار پروتئین به گونه ای است که درصدی از اسید آمینه های هیدروفیل در سطح گلوتن میباشد و سبب هیدراته شدن گلوتن میشود و قسمت عمده در عمق شبکه قرار دارند و با توجه به حضور تعداد زیاد اسید آ مینههای هیدروفوب در سطح گلوتن ساختار گلوتن نامحلول بوده و تمایل به تجمع یافتن در محیط آبی دارند. جهت تشکیل ساختار گلوتن ذرات گلوتن به دو شکل تجمع مییابند، ابتدا ذرات تحت تأثیر نیروی کلوئیدی به طرف یکدیگر حرکت می کنند. در این وضعیت فاصلهی بین ذرات 10 تا 100 نانومتر است. زمانی که فاصلهی ذرات کمتر از 10 نانومتر شد واکنشی از نوع هیدروفیل و کووالانس بین ذرات رخ میدهد. در واقع نیروی کلوئیدی سبب میشود که ذرات به هم نزدیک شده و این امکان فراهم شود که اتصالات و پیوندهای دیگر برقرار شود. باید توجه شود که این دو مرحله بصورت همزمان رخ میدهد و تفکیکی بین مراحل وجود ندارد]4و34[.
1-2-2- انواع پیوندهای شیمیایی مؤثر در تشکیل گلوتن و خمیر
1-2-2-1-پیوند کووالانس[23]:
جهت شکستن این پیوند انرژی زیادی مورد نیاز است. پیوند موجود در سیستئین از نوع پیوند دیسولفیدی است که موجب اتصال بخشی از زنجیرههای پلی پپتیدی همسان و غیرهمسان شده و در نتیجه قوام خمیر افزایش مییابد]29[. پیوند دیسولفید تحت تاثیر حضور آمینو اسیدهایی از قبیل سیستئین و میتونین میباشد. اما نوع دیگری از پیوند کووالانس وجود داردکه پیوند بین دو اسید آمینه تیروزین از دو رشته پلی پپتید و یا دو اسید آمینه تیروزین از یک رشته پلی پپتید تشکیل میشود. هم چنین اتصال کووالانس بین اسید آمینه تیروزین و گروه فرولیک اسید پنتوزانها دستهای دیگر از اتصالات کووالانسی است]49[. انجام واکنشهای هیدروفوب اولین قدم جهت تشکیل پیوند دیسولفید میباشد به این ترتیب که بخشهای هیدروفوب گلوتنین و گلیادین واکنش داده سبب نزدیک شدن اجزاء به هم میشود و امکان تشکیل پیوند دیسولفید مهیا میشود. انرژی لازم برای تجزیه این دسته پیوندها بسیار بالاست که جهت این عمل و تضعیف خمیرهای بسیار قوی می توان از ترکیبات احیا کننده یا هم زدن شدید خمیر همراه با حرارت دهی استفاده کرد]4و31[.
1-2-2-2-پیوند یونی[24] : با افزودن مقدار مناسب نمک سدیم کلرید (محلول 02/0) قوام خمیر افزایش و کشش آن کاهش مییابد]50[. در اطراف هر ذره یک لایه الکترونی وجود دارد که از نزدیک شدن ذرات به هم ممانعت میکند و نقش نمک قرارگیری بین ذرات هم نام و کاهش نیروی دافعه ی الکترواستاتیک با کوچک کردن لایه الکترونی میباشد که نتیجه آن افزایش در تجمع گلوتن است. همچنین با کاهش اندازه ذرات آرد نیروی دافعه الکترو استاتیک بیشتر میشود و تجمع گلوتن کاهش مییابد.
نمک بر گلوتن آرد حاوی پروتئین کم مؤثرتر میباشد و سبب تشکیل پیوندهای غیرکووالانسی در شبکه و ساختار ورقهیβ [25] میشود. البته استفاده از نمک سبب خوردگی در تجهیزات استیل کارخانجات خواهد شد]14و50[.
1-2-2-3-پیوند هیدروژنی : پیوند هیدروژنی بین اتم هیدروژن یک ملکول با اتم ازت یا اکسیژن ملکول دیگر ایجاد میگردد و نقش مهمی را در خواص گلوتن به عهده دارد، در واقع پیوندی هیدروژنی بدلیل نزدیک شدن هیدروژن گروه های کربوکسیل، آمید و هیدروکسیل بوجود میآیند. افزودن آب سنگین به خمیر سبب افزایش پیوند هیدروژنی در شبکه گلوتن شده و قوام خمیر را افزایش میدهد. از طرف دیگر هم زدن بیش از حد خمیر و یا افزودن اوره به آن در جهت تضعیف شبکه عمل کرده و سبب شکسته شدن پیوند هیدروژنی و کاهش قوام خمیر میشود. لیزین اسید آمینه محدود کننده در گندم است که حضورش در ساختار گلوتن تأثیر منفی بر ایجاد پیوند هیدروژنی و در نتیجه تشکیل شبکه خواهد شد]3و 59[.
1-2-2-4- پیوند هیدروفوب[26]: این پیوند سبب جذب شاخههای غیرقطبی در آمینواسیدهایی مثل لوسین و فنیل آلانین به یکدیگر شده و میتواند در فرم پذیری، پلاستیسیته و نیز مقاومت به کشش خمیر نقش مهمی ایفا کند. در واقع این پیوند یک پدیده ترمودینامیکی است و ناشی از جذب پروتون نمی باشد. هم چنین افزایش دما (تا حدی که موجب شکستن پیوندهای دیگر نشود) سبب افزایش قوام خمیر شده که علت آن تقویت پیوندهای هیدروفوب است]2و 10[.
1-2-3-انواع گلوتن
بسته به عوامل هم چون نوع گندم، نحوه آسیاب آن و درجه استخراج آرد از گندم، گلوتن میتواند به رنگهای زرد، زرد متمایل به قهوهای، خاکستری تیره و تیره وجود داشته باشد که از روی رنگ آن نمیتوان به خواص آن پی برد.
گلوتن را می توان به صورت زیر تقسیم بندی کرد:
1-2-3-1-گلوتن خیلی سخت: نیروی بین زنجیرهی پروتئین در این گلوتن بسیار زیاد است. هم چنین این گلوتن قدرت جذب آب بسیار بالایی نیز داراست که عوامل ذکر شده سبب میشود این گلوتن کشش کم داشته باشد و خیلی زود پاره شود.
1-2-3-2-گلوتن سخت: گلوتنی است که نیروی بین زنجیره ی پروتئین آن نسبتاً زیاد و قدرت جذب آب بالایی داراست.
1-2-3-3-گلوتن طبیعی: این دسته گلوتن مطلوب جهت نانوایی میباشد که کشش آن به اندازه کافی و نیروی بین گلیادین و گلوتنین آن مناسب است. در این دسته جذب آب پایدار بوده و خمیر مطلوبی تشکیل میشود.
1-2-3-4-گلوتن سیال : این گلوتن بیشتر در آرد گندم فاسد حضور دارد، کشش آن بسیار کم است یا بصورت مایع در میآید.
1-2-3-5- گلوتن ضعیف : کشش در این دسته پایدار نیست و قدرت جذب آب در سطح پایینی قرار دارد]2و 7و 34[.
1-3-جداسازی گلوتن مرطوب
در دوران باستان روشهایی جهت جداسازی نشاسته وجود داشته است که طی آن گندم را با دو برابر حجمش آب، به مدت 10 روز مرطوب میکردند. گندم مرطوب را له کرده در پارچه ای می ریختند و آنرا میفشارند. طی این فرآیند شیرابه نشاسته خارج میشود و باقی مانده که شامل گلوتن نیز میباشد جهت تغذیه دام استفاده میشده است]20[. امروزه جهت تولید صنعتی گلوتن چندین روش وجود دارد که شامل: مارتین[27]، باتر[28] (خمیرابه)، فارمارکو[29]، پیلزبری[30]، هیدرومیلنیگ[31]، هیدروسیلکون[32]، فسکلای اصلاح شده[33] و قلیایی[34] میباشد. این روشها در مواردی مانند تجهیزات جهت جداسازی نشاسته و گلوتن، روش تجزیه، قوام خمیر و البته نوع مواد خام با یکدیگر اختلاف دارندکه از بین روشهای ذکر شده جهت جداسازی گلوتن طبیعی با قابلیت جذب آب و تشکیل شبکهی قابل اشباع و کش سان روش مارتین، باتر و هیدروسیلیکون مورد توجه قرار دارد]43[.
1-3-1-روش مارتین